آنها از نظر فنی به 538 رأی دهنده رأی می دادند كه طبق سیستمی كه در قانون اساسی وضع شده است ، پس از كاملاً شمارش و تأیید كل آرا popular عمومی ، در ایالت های مختلف خود دیدار كرده و به رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور رأی می دهند.
آمریکایی ها از زمان انتخابات 1800 ، که در اصل منجر به تساوی کالج انتخاباتی شد ، این روند را اصلاح می کنند. مجلس نمایندگان ریاست جمهوری را به توماس جفرسون واگذار کرد و اولین انتخابات مورد اختلاف منجر به اصلاحیه دوازدهم شد که روند کالج انتخاباتی را اصلاح کرد.
بعداً ، در سال 1824 ، جان کوینسی آدامز علی رغم عدم کسب رای مردم یا اکثریت در کالج انتخاباتی ، به کاخ سفید راه یافت.
در سال 1876 ، نتایج در چندین ایالت جنوبی مورد مناقشه قرار گرفت و عدم وجود نتایج مشخص کالج انتخاباتی منجر به معامله ای در مجلس شد که به روترفورد بی هیز صلاحیت ریاست جمهوری را داد حتی اگر وی نه کالج انتخاباتی و نه رای مردم را به دست آورد. که در نهایت قانون شمارش انتخاباتی 1887 را به وجود آورد ، که هنوز هم ادامه دارد.
کل جدول زمانی در زیر است.
