دادگاه گفت: “هاروارد نشان داده است كه نگاه كل نگرانه آن به نژاد بطور غیر مجاز غیر گسترده است.”
ادوارد بلوم ، رئیس دانشجویی برای پذیرش عادلانه ، که دادخواست را در نوامبر 2014 آغاز کرد ، گفت که این تصمیم قابل تجدیدنظر است. بلوم مدت هاست با سیاست های نژادی مخالف است که در درجه اول به سود سیاه پوستان و اسپانیایی ها بوده است. وی در سال 2016 پرونده ای را علیه دانشگاه تگزاس در دادگاه عالی از دست داد.
تصمیم گسترده دادگاه تجدیدنظر مدار اول ایالات متحده نیز مواخذه شدیدی به دولت ترامپ بود که وزارت دادگستری وی به این پرونده پیوست و در کنار دانشجویان Blum’s Student for Fair Admactions قرار گرفت.
پرونده هاروارد از همان ابتدا به دلیل رواج اقدامات مثبت اثبات شده در سراسر کشور از نزدیک مورد بررسی قرار گرفته است. این تابستان با توجه به تمرکز کشور بر نژادپرستی سیستمی ، که با قتل جورج فلوید در مینیاپولیس توسط پلیس در 25 ماه مه آغاز شد ، مورد توجه جدید قرار گرفت.
یکی از نکات اصلی بحث استفاده از نمره “شخصی” هاروارد ، علاوه بر رتبه بندی دانشگاهی و فوق برنامه بود که به گفته رقیبان SFFA ، به مقامات پذیرش اجازه می دهد چشم انداز متقاضیان سیاه پوست و اسپانیایی تبار را افزایش دهند و آسیای آمریکایی ها را محروم کنند.
دادگاه تجدیدنظر ادعا را رد کرد ، همانطور که آلیسون باروز ، قاضی دادگاه منطقه ای ایالات متحده نیز پس از سه هفته دادگاه ، این ادعا را رد کرد.
استدلال كنندگان SFFA معتقد بودند كه انعطاف پذیری “شخصی” منجر به كلیشه پردازی نژادی آسیایی-آمریكایی شده است. در طول دادگاه ، SFFA ادعا كرد كه آمریكایی های آسیایی نوعاً یك بعدی یا صرفاً “كتاب هوشمند” هستند.
اما دادگاه تجدیدنظر یافته های قاضی دادگاه را در رد کلیشه و تأیید اینکه رتبه بندی شخصی تحت تأثیر نژاد قرار نگرفت تأیید کرد.
با توجه به ادعای SFFA مبنی بر اینکه هاروارد “مجازات نژادی” را برای آمریکایی های آسیایی وضع می کند ، وکلای دانشگاه هاروارد استدلال کردند که آمریکایی های آسیایی در واقع تحت سیستم آن خوب عمل می کنند.
هاروارد گفت ، برای کلاس جدید خود در سال 2024 ، آمریکایی های آسیایی 24.6٪ از کلاس را تشکیل می دهند. آمریکایی های آفریقایی تبار 13.9٪ ؛ Latinx 11.8٪ ؛ و بومیان آمریكا و بومی هاوایی ، 2.0٪. گروه باقیمانده ، 47.7٪ ، اکثراً دانشجویان سفیدپوست هستند.
وکلای هاروارد همچنین در طول دادخواست متذکر شده اند که وقتی دادگاه عالی در سال 1978 اقدام مثبت را تأیید کرد ، دادخواهان به طرزی مطلوب مدل هاروارد را ذکر کردند.
در تصمیم 1978 ، Regents از دانشگاه کالیفرنیا علیه باکه ، دادگاه عالی اجازه داد کالج ها و دانشگاه ها نژاد را بعنوان یک عامل “بعلاوه” در میان بسیاری از معیارهای پذیرش در نظر بگیرند اما سهمیه ها را منع کردند.
تصمیم روز پنجشنبه پرونده را به مرحله نهایی مسابقه در دادگاه عالی ایالات متحده نزدیک می کند ، دادگاه که اولین اقدام مثبت نژادی را برای تنوع دانشگاه در سال 1978 با 5-4 رأی تأیید کرد. دادگاه همچنان در مواردی از میشیگان در سال 2003 و تگزاس در سال 2016 به سختی برنامه های پذیرش را که نژاد دانشجویی را در نظر می گیرند ، حفظ می کند.
اما نیمکت جدید محافظه کار-لیبرال جدید 6-3 می تواند چشم انداز پرونده هاروارد را تغییر دهد.
