CNN
–
پرزیدنت جو بایدن، که در 80 سالگی مجبور شد با سؤالاتی در مورد سن و قدرت ذهنی خود مواجه شود، زیرا آماده است تا یک کمپین انتخاب مجدد برای ریاست جمهوری را راه اندازی کند، یک بار کمپینی را اجرا کرد که به شدت به سن حریفش حمله کرد.
در سال 1972، بایدن که در آن زمان 29 سال سن داشت و یکی از اعضای شورای محلی دلاور بود، در مقابل سناتور جمهوری خواه کنونی کیل بوگز که 63 سال سن داشت، فرماندار سابق دو دوره و سناتور ارشد ایالت بود، رقابت کرد.
بایدن در مورد باگز که ابتدا می خواست بازنشسته شود اما متقاعد شده بود که برای انتخاب مجدد نامزد شود، گفت: “کیل نمی خواهد نامزد شود، او آن برق قدیمی را در چشمانش از دست داده است.”
بایدن از سن حریف خود به گونهای استفاده کرد که بسیار صریح بود، یکی از خبرنگاران محلی رویکرد او را «پدر پیر عزیز» نامید.
بایدن برای تبدیل شدن به یکی از جوان ترین افرادی که تا به حال به مجلس سنای ایالات متحده انتخاب شده، نامزد شد. اکنون، رئیسجمهور مسنترین فردی است که تا به حال در دفتر ریاستجمهوری خدمت کرده است و در صورت انتخاب مجدد، در سن 86 سالگی قدرت را ترک میکند. این بهترین حالت را دارد که مسنترین رئیسجمهور بعدی بیش از 9 سال در مقام ریاست جمهوری باشد. ترم دوم
سیانان در ماه فوریه گزارش داد که سن رئیسجمهور تقریباً در هر مکالمهای «همهجانبه» بوده است، اگرچه این تصور توسط سخنگوی کاخ سفید مورد مناقشه قرار گرفت.
در پاسخ به درخواست برای اظهار نظر، اندرو بیتس سخنگوی کاخ سفید به CNN گفت که بایدن “پیشرفت تاریخی” داشته است که “با اشتیاق مورد استقبال جوانان آمریکایی قرار گرفته است – از جمله سرمایه گذاری های بی سابقه او در مبارزه با تغییرات آب و هوایی، اولین پلیس در نوع خود). اصلاح فرمان اجرایی، اقدامات او برای حمایت از پلیس جامعه و جرم زدایی از ماری جوانا، و دریافت بیش از هر زمان دیگری پوشش بهداشتی آمریکایی ها.
در سال 1972، تبلیغات برای بایدن در روزنامههای محلی و رادیو، یک خط را منتشر کرد، «او میداند که امروز چه اتفاقی میافتد». این تبلیغات با مطرح کردن موضوعات تاریخی گذشته از «نسل» بوگ، مانند جوزف استالین حاکم بر روسیه، نوازندگان جاز که از هروئین استفاده میکنند، ساخت واکسن فلج اطفال، و مالیاتهای دهه 1940، سن باگز را هدف قرار میداد.
در یکی از آگهیهای روزنامه میخوانیم: «نسل کیل باگز رویای غلبه بر فلج اطفال را داشت، نسل جو بایدن رویای غلبه بر هروئین را داشت. برای کیل بوگز، مالیات ناعادلانه، مالیات نظرسنجی سال 1948 بود. برای جو بایدن یک مالیات ناعادلانه مالیات بر درآمد 1972 است.
یکی از آگهیهای رادیویی بوگز را هدف قرار داد که بیش از حد بر تهدیدات گذشته روسیه متمرکز شده بود، در حالی که مسائل داخلی مانند جنایت را نادیده میگرفت.
در این آگهی رادیویی میگوید: «یکی از بزرگترین تفاوتهای بین کیل باگز و جو بایدن، نگرانیهای آنهاست. «در زمان کیل بوگز، زمانی که استالین حکومت میکرد، آمریکاییها دیدی از سربازان روسی در خیابانهای ما داشتند. در روزگار جو بایدن، آمریکاییها در خیابانهای ما دیدی از جنایتکاران آمریکایی دارند. جو بایدن، او میداند که امروز چه اتفاقی میافتد.»
این رویکرد با مخالفت سناتور ویلیام راث، یک جمهوری خواه دلاور مواجه شد که بایدن برای 30 سال آینده با او همکاری نزدیکی داشت، و به گفته ژورنال نیوز، و نظرات رسانه های آن زمان.
بایدن در نهایت با اعلام آسوشیتدپرس در این رقابت پیروز شد که “بایدن برای شکست دادن بوگز بر سن تاکید کرد.”
همانطور که نورم لاکمن، روزنامهنگار برنده جایزه پولیتزر نوشت: «استراتژی کمپین جدید که توسط خود بایدن دستور داده شد، کوبیدن شدید وان و اشاره انگشت را کاهش میدهد و از رویکردی استفاده میکند که در واقع میگوید: «پدر پیر عزیز ممکن است درست بوده باشد. زمان او – و من او را دوست دارم – اما همه چیز در حال حاضر متفاوت است.’